Het ruimte-object ʻOumuamua brengt momenteel een bliksembezoek aan ons zonnestelsel. De 'vliegende sigaar' heeft waarschijnlijk een isolerende korst, blijkt uit zijn kleur. Daardoor is het nog onzeker welk materiaal er in het binnenste van ʻOumuamua schuilt.
Op dit moment raast het ruimteblok ʻOumuamua door ons zonnestelsel. Maar wel tijdelijk, want het object is hier slechts op bezoek. Astronomen zijn in alle staten, want het is het eerste gedocumenteerde projectiel van buiten ons zonnestelsel. De vorm is in ieder geval raadselachtig: langwerpig als een sigaar. Maar wetenschappers zijn vooral nieuwsgierig waar het object van gemaakt is.
Enige tijd werd er vanuit gegaan dat het uit rots moest bestaan. Bij de slingering van ʻOumuamua vlak langs de zon ontstond er namelijk geen staart zoals bij een komeet. Zo’n staart ontstaat uit ijs dat vervliegt door zonnestraling, dus bestond het object niet uit ijs. Althans, zo was de gedachte, want dat is nu niet helemaal zeker meer. Dit blijkt uit de donkerrode kleur van het object, die met telescopen is vastgelegd. Deze lijkt op andere ijzige objecten uit de buitenste regionen van ons zonnestelsel, die ook een donkerrood buitenste hebben.
Zo’n laag ontstaat door miljoenen jaren lange straling uit de ruimte op de ijzige buitenkant. Tijdens de lange ruimtereis die ʻOumuamua heeft afgelegd voordat het ons zonnestelsel bereikte, moet het ook zo’n stralingsbehandeling hebben ondergaan. Het zou dus kunnen dat ʻOumuamua ijzig van binnen is, maar door de donkerrode korst zijn binnenste beschermt tegen de zon. Als een toerist die zich insmeert voor een dagje zonnebaden. Volgens berekeningen van de astronomen zou een korst van vijftig centimeter al genoeg warmte buiten houden.
Interstellair object `Oumuamua doorkruist het zonnestelsel
Wat we over onze buurt kunnen leren van deze toerist
De astronomen merken wel meteen een zwak punt op in hun verhaal. Ook de ijzige objecten met donkerrode korst uit de buitenste schil van ons zonnestelsel vertonen vaak een staart als ze zich voor het eerst dicht bij de zon begeven. Dat noemen we een komeet. Misschien is ʻOumuamua op diezelfde manier al zijn ijs al kwijtgeraakt in de buurt van zijn eigen ster, opperen de wetenschappers.
Het is ook mogelijk dat het interne ijs kon vervliegen door de relatief kleine omvang van ʻOumuamua: enkele tientallen meters. Dit kan betekenen dat dit soort kleine objecten ook in ons eigen zonnestelsel bestaan en dat ze vaker zullen opduiken als onze telescopen beter worden. Door te achterhalen uit welk materiaal deze eerste ruimtebezoeker bestaat, kunnen astronomen dus meer te weten komen over ons eigen zonnestelsel.
